In 1916 vestigde Valk zich als zelfstandig architect in Blerick en twee jaar later verhuisde hij met zijn bedrijf naar ‘s-Hertogenbosch. In eerste instantie richtte hij zich met name op de bouw van volkswoningen. Door de Woningwet uit 1901 was er veel werk in deze tak en woningbouwverenigingen kregen de financiële middelen om deze uit te voeren. Vanaf 1925 liep het werk in de sociale woningbouw echter terug en ging Valk zich steeds meer richten op de bouw en restauratie van kerken. Langzaamaan ontwikkelde hij hierin een eigen stijl, gevoed door zijn voorliefde voor het ambachtelijke in de bouwkunst en al in de ontwerpfase ging hij om de tafel zitten met siersmeden, stukadoors, decoratieschilders en meubelmakers.

Het architectenbureau van Hendrik Valk groeide gestaag en menig aankomend architect begon hier zijn carrière als stagiaire of werknemer. Naast zijn werk als architect was Valk bovendien actief in diverse beroepsorganisaties. Zo was hij onder andere lid van de Bond van Nederlandse Architecten (BNA), medeoprichter en bestuurslid van het Brabants Edele Ambacht, bestuurslid van de Bossche monumentenzorg en was hij op diverse manieren betrokken bij het bouwkundeonderwijs.