Blijkbaar bleef zijn geboortegrond trekken, want drie jaar later – toen het in Brabant weer wat rustiger was geworden – keerde Hanewinckel terug naar het zuiden en werd predikant in Vierlingsbeek. Na zeven jaar in de Friese plaatsen Warns en Scharl vestigde hij zich tenslotte in Ravenstein – later uitgebreid met Dieden – waar hij nog 23 jaar predikant zou blijven. Behalve als predikant was Hanewinckel ook op andere vlakken maatschappelijk actief, onder andere binnen het plaatselijke departement van de Maatschappij tot Nut van ’t Algemeen. Bij zijn emeritaat in 1841 werd hij opgevolgd door zijn zoon Johan, die in 1861 stierf aan tbc.

Hanewinckel zou tot zijn dood in 1856 in Ravenstein blijven wonen. Hoewel hij in zijn latere leven iets milder werd ten aanzien van de roomse Brabanders, is hij het predicaat ‘papenvreter’ (papenhater) nooit kwijtgeraakt.