Elisabeth maakte vanuit de erfenis van haar moeder aanspraak op het markiezaat. Dit werd echter door enkele familieleden betwist. Met een van hen trof ze in 1644 een schikking. Haar nicht Béatrix de Cusance bleef haar echter bestoken, ook toen Elisabeth al jaren markiezin was. Aan deze strijd kwam in 1659 een eind door een uitspraak van de Staten-Generaal, ten gunste van Elisabeth. Mogelijk had ze een streepje voor doordat haar vader Hendrik van den Bergh – volle neef van de Oranjes – in 1632 na zo’n 40 jaar Spaanse dienst overgelopen was naar de Republiek.