Jules kreeg zijn muzikale opleiding op het blindeninstituut in Grave, waar hij terechtkwam toen hij als eenjarige blind werd. Hij bleek een talent en was al jong de organist van de plaatselijke Elisabethkerk. De sfeer op het instituut vond Jules koud en liefdeloos. De kwaliteit van het onderwijs was echter goed - zeker voor een jongen uit een gezin met (zoals hij zelf later omschreef) ‘weinig ruimte, weinig comfort en vooral weinig geld’ - en bezorgde hem een brede algemene ontwikkeling en een uitgebreide talenkennis. Deze bleek nuttig toen in 1944 Engelse en Canadese soldaten in het blindeninstituut ingekwartierd werden, voor wie hij optrad en die hem lieten kennismaken met ‘de wereld buiten’. Na de oorlog verliet Jules Grave en keerde terug naar de Peel. Hier probeerde hij tevergeefs een kantoorbaan te krijgen.