De romans van Coolen werden ook populair in het buitenland, vooral in Tsjechië en Duitsland. In de Tweede Wereldoorlog probeerden de Nazi’s hem vergeefs bij de ‘Gezonde Germaanse Volkskunst’ in te lijven. Antoon weigerde het lidmaatschap van de Kulturkamer en dook in 1944 onder in de Randstad. Zijn gezin verbleef in die tijd in Deurne. Na de oorlog bleek het huis in Waalre volledig geplunderd. Antoon nam zitting in enkele van de oorlogstribunalen die collaborateurs moesten berechten, maar hij trad terug toen hem bleek dat de 'grote heren' buiten schot bleven. In verschillende boeken – waaronder het boekenweekgeschenk van 1947 – komen zijn oorlogservaringen aan bod.