Via het Eindhovens Dagblad en De Limburger koerier kwam Antoon na de Eerste Wereldoorlog in Hilversum terecht, waar hij als journalist ging werken bij het Katholieke dagblad Gooische post. Naast deze baan werkte hij aan een carrière als schrijver en hij richtte zich daarbij steeds meer op de grond van zijn jeugd. Met Kinderen van ons Volk (1928) zette hij zichzelf internationaal op de kaart. En voor Het donkere licht (1929) kreeg hij in 1930 de C.W. van der Hoogtprijs van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde in Leiden. Er zouden nog meer nationale en internationale prijzen volgen.

In 1929 trouwde Antoon met lerares Gerda de Jong. Zij kregen vier zonen. De eerste drie werden in Hilversum geboren en genoemd naar Vlaamse schrijvers voor wie Antoon bewondering had: Stijn (Streuvels), Guido (Gezelle) en Felix (Timmermans). In 1933 verhuisde het gezin naar Deurne, naar het huis van de inmiddels overleden Ouwerling. Coolen was na 13 jaar weer terug in Brabant.