In 1945 werd Anna Terruwe geregistreerd als ‘specialist in zenuw- en zielsziekten’ en begon ze in Nijmegen een eigen praktijk voor psychotherapie. Ze begon ook met promoveren en werd onder andere begeleid door een in die tijd binnen de katholieke psychiatrie invloedrijke man: prof. mr. Duynstee.

Terruwe’s proefschrift De neurose in het licht der rationele psychologie (1949) was gebaseerd op zijn inzichten en probeerde tot een therapie te komen die de psycho-analyse van (atheïst!) Freud geschikt maakte voor gebruik binnen de denkbeelden van de katholieke kerk. Het proefschrift leidde tot een ware hetze, met name vanuit conservatief-katholieke hoek. Uiteindelijk werd het geestelijken door Rome verboden om nog langer 'katholieke vrouwelijke psychiaters' (lees: Anna Terruwe) te bezoeken.